Rakfisk - tradycyjne norweskie danie przygotowane ze słodkowodnego pstrąga moczonego w solance, w której przechodzi kilkumiesięczną fermentację.
Metoda przyrządzania rakfiska pochodzi ze średniowiecza (pierwsza o nim wzmianka datowana jest na rok 1348[1]).
Przygotowanie[]
Do produkcji rakfiska wykorzystuje się świeżego pstrąga potokowego lub alpejskiego ważącego ponad 750 gramów. Po odfiletowaniu ryba umieszczana jest w pojemniku i solona. W celu przyspieszenia procesu fermentacji dodaje się niekiedy małą ilości cukru.
Pojemnik zamyka się szczelną, odpowiednio obciążąną pokrywą. Sól usuwa wilgoć z ryby - powstaje solanka. Proces ten trwa od jednego do trzech miesięcy (czasem nawet do roku) i prowadzony jest w temperaturze 4-8 st. C.
Przepisy na rakfiska wyraźnie określają, że ryba nie może mieć kontaktu z ziemią, aby zapobiec rozwojowi bakterii, które mogą wywołać dur brzuszny.
Sposoby podania[]
Surowy rakfisk zwykle spożywa się na tradycyjnym placku lefse (z ziemniaków i mąki), z cebulką, śmietaną lub sosem musztardowym.
Etymologia nazwy[]
Fisk oznacza po norwesku rybę. Rak pochodzi od staronordyckiego słowa rakr, które oznaczało "wilgoć" lub "zmoczony".
Ciekawostki[]
- Roczna produkcja fermentowanego pstąga wynosi 400 ton[2].
- W norwerskim Fagernes odbywa się cyklicznie Norsk Rakfiskfestival, na którym spożywa się trzy tony tego specjału[3].
- Spożywanie rakfiska nie jest zalecane kobietom w ciąży oraz osobom z osłabionym układem odpornościowym[1].